Eeee.... nudzi mi się=='

trampeczka, a co xD

Zastrajkowałam?
Nie, mam sesje

Obiecuje pod koniec stycznia wrzucić cos nowego ^^

trampeczka, a co xD

Kolejny mały part. Bo mam grypę żołądkową i nie chce mi sie juz uczyć

Poszliśmy na sama górę, do Szatańskiego 666, które po utracie pomiotu Szatańskiego [Pierre’a i Jeff’a oczywiście] straciło również swoja sławę. Z resztą już te 2 miesiące po odejściu ostatnich roczników były strasznie nudne. Nic się nie działo na korytarzu. Wszyscy snuli się po nim od pokoju do pokoju, jak imprezowali to w ciasnym gronie i po cichu, jakby któremu kolwiek z opiekunów chciało się latać co 15 minut na ostatnie piętro i sprawdzać, czy wszyscy grzecznie śpią…
Seb znał Franka głównie z moich opowiadań, ale szybko utworzyliśmy nową paczkę. Oczywiście we 3 mieszkaliśmy w pokoju Seb’a i robiliśmy wszystko, by to piętro odżyło na nowo. Żyliśmy sobie bezstresowo i prawie tak dobre, jak w poprzednich latach. Gdy pewnego dnia przyszło mi spotkać się ponownie z Paulem…
Wracałam właśnie ze stołówki. Frank i Seb byli już w pokoju i czekali na mnie, bo mięliśmy gdzieś wyjść. Śpieszyłam się i przeskakiwałam co 2schodek i nagle zza rogu wyłonił się ON. Spokojnym tempem, jakby się na mnie czaił i wiedział, że idę…
Ale teraz nie był już taki wesoły. Wręcz przeciwnie, był przerażająco poważny…
- Aż taki pojebany jestem? – spytał się mnie z pretensją
Zatkało mnie. Nie wiedziałam co powiedzieć. Prychnął kpiąco i minąwszy mnie, szybkim krokiem zbiegł po schodach. Cos we mnie drgnęło…
- Poczekaj! – pobiegłam za nim ale nie chciał się zatrzymać, dogoniłam go dopiero na samym dole – Czekaj żesz, chcesz, żebym sobie nogi połamała? – złapałam go za rękę i zmusiłam by na mnie spojrzał – Nie sądzę, żebyś był pojebany, Paul – powiedziałam stanowczo
- To dlaczego ode mnie uciekliście? – spytał z taka pretensją, jakby naszym obowiązkiem było nie opuszczać go do ostatnich jego dni, a co my z nim ślub braliśmy czy jak…
Już chciałam powiedzieć coś niemiłego, ale jego oczy nagle zrobiły się takie pokrzywdzone i błagalne…
- Nie uciekliśmy od Ciebie – wyjaśniłam spokojnie – wprowadziliśmy się oboje do pokoju, w którym nocowałam przez poprzednie lata prawie każdej nocy – nutka pokrzywdzenia jakby znikła z jego oczu, ta błagalna jednak została… wzięłam głęboki oddech – możesz mieszkać z nami… - zaproponowałam
- Naprawdę?! – ucieszył się niczym mały chłopiec na paczkę od Mikołaja – Jaki to pokój?
- Przyjdziemy po Ciebie wieczorem, zobaczysz – puściłam mu oko i powrotem udałam się na górę
Sprawiało mi przyjemność to,jak się cieszył, chociaż było to dla mnie mało zrozumiałe, przecież nas nie znał. W dodatku bałam się powiedzieć o tym chłopakom nie trudno było się domyśleć, ze oni a zwłaszcza Frank będą tym pomysłem nieco mniej zadowoleni… Ale co miałam zrobić? Nie potrafiłabym mu powiedzieć „Ej, Sory, ale Frank uważa, że jesteś idiotą i nie chcemy Cię znać”. Ja nie uważałam, ze jest aż tak do bani. Owszem, był specyficzny i nieco irytujący, ale w swej istocie tak słodki, niewinny, jak małe dziecko, które dopiero uczy się jak żyć… Wtedy pierwszy raz poczułam, że chyba polubię tego chłopaka…
Nadszedł kres moich radosnych przemyśleń, kiedy dotarłam wreszcie do pokoju… Chciałam powiedzieć od razu, bo po co to opóźniać i tak zmiana tej decyzji nie wchodziła w grę…
- No nareszcie jesteś, ile można czekać?! – chłopcy dopadli mnie w progu i nim się zorientowałam, już byliśmy na mieście, dopiero na miejscu wyjaśnili, że chcą zrobić małe zakupy
Tak więc obeszliśmy wszystkie możliwe sklepy z ciuchami, perfumerie… i monopolowy oczywiście.
Jak zwykle po zakupach, babskim zwyczajem należy udać się do kawiarni, ale na dowód, iż nie jestem w babskim towarzystwie, skończyliśmy w pizzeri. Zamówiliśmy 2 ogromne pizze, 3 piwa i zabraliśmy się do konsumpcji. Wtedy postanowiłam, że lepszego momentu już nie będzie…
- Chłopcy… - zaczęłam, oboje przestali jeść i spojrzeli na mnie, bo zawsze, kiedy tak zaczynałam, miałam zamiar powiedzieć im cos, czego bałam się im mówić… - Bo ja spotkałam dziś Paula…
- Nie… - Frank zmrużył oczy – tylko mi nie mów, że zaprosiłaś go na dzisiejszą imprezę…
- Eeee…
- Co Ty, impreza? Od razu zaproponowała mu, żeby mieszkał z nami! – odparł Seb i jako jedyny zaczął się śmiać, bo chociaż nie znał Paula osobiście, szczerze bawiło go to, jak bardzo nie lubił go Frank…
To, że Iero nie będzie się śmiał, było dla niego oczywiste. W takich chwilach zwykle dostawał od niego gonga w ramię. Tak też było i tym razem. Nagle Seb spojrzał na mnie zdziwionym wzrokiem. Bo również nie wyglądałam na rozweseloną, na chwilę zapadła cisza…
- Zgadłem? – dodał rozbawionym tonem, po czym wybuchnął nowa fala śmiechu a Frank zrobił się czerwony
- Frank… - zaczęłam łagodnie, chcąc tym samym złagodzić jego reakcję
- Powiedz, że to nieprawda… - ale na nic z tych rzeczy się nie zapowiadało
- Frank. – chciałam zabrzmieć stanowczo, żeby się opamiętał
- Powiedz to! – ale i to nie dało żadnych skutków
- To nieprawda… - poszłam mu więc na rękę
- Naprawdę?
- Nie…
Westchnął głęboko.
- Pansy, zabiję Cię kiedyś! – powiedział groźnie ale przy końcówce i tak się uśmiechnął
- No ale…
- A pomyślałaś może o tym, żeby nas spytać o zdanie? – wyburzył już nie na żarty
- I tak znałam Twoja odpowiedź… - mruknęłam nieprzyjemnie
- A co z Sebem? Przecież oficjalnie to jego pokój! – rzucał się dalej
Oboje spojrzeliśmy na chłopaka, który z nadmiaru śmiechu już prawie spadał z krzesła. Po chwili siła uspokoił się i wziął powrotem do ręki kawałek pizzy.
- Ja tam nie mam nic przeciwko. Nie będę chłopaka oceniał, jak go nie znam – powiedział i wrócił do konsumowania już lekko wystygłej pizzy
Spojrzałam na niego z wdzięcznością i uśmiechnęłam się pogodnie.
- Radzę Ci czasem wziąć przykład z Seb’a – rzuciłam groźne spojrzenie Frankowi i oboje wzięliśmy po kawałku
Resztę posiłku zjedliśmy w milczeniu. Od czasu do czasu pojawiał się jakiś temat, ale zauważyłam, ze rozmawiałam tylko ja i Seb. Frank najwyraźniej się obraził…
Wracaliśmy późnym wieczorem. Spojrzałam na zegarek. Byłą już prawie 22. Jeżeli chciałam dotrzymać słowa, a chciałam to… musieliśmy się pośpieszyć.
- To co z tym gościem? – spytał Seb, gdy wchodziliśmy powrotem na teren naszej szkoły – Kiedy się wprowadza?
- Dzisiaj…? – pisnęłam cichutko, co wywołało u Frank’a pogardliwe prychniecie – Obiecałam mu, że pomożemy mu się przenieść, żeby opiekunowie nie zauważyli
- Ja odpadam – Frank odezwał się pierwszy raz od naszej kłótni i przyspieszył kroku
Seb wydawał się traktować ten pomysł jak dobrą zabawę.
- To będzie hardkor, bo zaraz się cisza zacznie, jak nas złapią to wylądujemy jutro na dywaniku – wbrew temu co mówił, wcale nie wydawał się być tym przejęty…
- Ja Cię normalnie kocham, Sebuś - przytuliłam go po przyjacielsku i oboje udaliśmy się pod 777

Po sesji dodam cos poządnego, obiecuję Yellow_Light_Colorz_PDT_15

Kitty.

widzę, że tylko ja tutaj olewam sobie sesję na całej linii

a co do opowiadania, to z przykrością muszę stwierdzić, że tylko narobiłaś mi apetytu na więcej.

lolexmatolex

dokładnie.

PunK_BaNaNa · Wysłany: Pią 17:08, 06 Mar 2009 Temat postu:

dodasz cos? bo to jest boskie Yellow_Light_Colorz_PDT_33

ładnie prosze

<klęka na kolana i strzela trzy Allahy>

trampeczka, a co xD

yyyy... tak wiec tego no...
mam kolejny part..
a nawet kilka...
bo postanowiłam, że co jak co, ale to opo skoncze

tak więc..
yyyy....
pozostaje w tej kwestii jedno pytanie, yyyyyy...
czy jest tu jeszcze ktoś, kto je czyta...?

Groszek x]

Nie czytałam, ale mogę przeczytać, bo mi się nudzi xD zacznę od początku dzisiaj:)

trampeczka, a co xD

Od... od... od po... poooocząąąątkuuu? Yellow_Light_Colorz_PDT_23

Życzę powodzenia, ja od początku to bym chyba nie dała rady

Groszek x]

Ja jedną książkę czytam w 2 godziny tak że to dla mnie nic xD

Groszek x]

Sorry za post pod postem, ale ja to przeczytałam i chcę dalej xD

Bo słyszałam, że piszesz najlepsze opa na tym forum... Yellow_Light_Colorz_PDT_02

Muerta

Ej. Jak będę mieć czas to też przeczytam. Możesz dawać dalej. xD

trampeczka, a co xD

Groszek x]

No nie wiem czy mnie oszukali:P
Czekamy;>

CZARNA

Hm.. po prostu poszłam w śladu Grocha i czytałam od początku.. ;]
świieeeeeeeeeeeeeeeeeetnee ;]

I jakby była taka możliwośc mam proźbe.. chce DALEJJJJ!!!!!!

NastySpirit

Hah, mogłabyś dać dalej, bo już kupa czasu minęła od ostatniej części